به گزارش تبریز یازار، قبل از کرونا وقتی مراسم‌های ویژه روز خبرنگار شرکت می‌کردیم، ملال آورترین قسمت سخنرانی‌ها، بخش «تفنگ درسی» (تفنگ درسی وِرمه منه) بود! درس تفنگ دادن یا همان تفنگ درسی مولود توهم عزیزان مسوولی بود و هست که با فشار آوردن بر اذهان مبارک و قاطی کردن چیزی بنام اخلاق و انصاف بافته‌هایی را تحویل می‌دادند و می‌دهند که مرز آن در حد پا گذاشتن به دم مبارک است.
بیشتر بخواهم توضیح بدهم در تعاریف اخلاق مداری این منتقدان رسانه، خبرنگاری حرفه‌ای عمل می‌کند که حد خود را بشناسد و سئوالاتی را از ایشان نپرسد که حاصل پریشانی و رنجش نباشد. پرسشگری به شیوه‌ای که خاطر مبارک را به مخاطره بیندازد به مثابه تخریب است و این حتی تا مرز تشویش اذهان عمومی می‌تواند مصیبت بار باشد!
از دید این مسوولان و مدیران اندرزگو، گویا رسانه وظیفه‌ای بر عهده گرفته است که تنها بخش شکوفان و ویترین عملکرد آنان را تبلیغ و از نقد و سئوال‌ها دیگر پرهیز کند.
شاید در نوع نگاه این مدیران اشکالات و نقص‌‌ها در انواع و اقسام اختلالات مدیریتی به جهت ریسک مدیریتی قابل چشم پوشی باشد؛ اما دید رسانه و آنچه بعنوان تخریب از آن یاد می‌شود چیز دیگری است و رسانه بعنوان اتاق شفاف و شیشه‌ای بر خود لازم می‌داند از زوایای دیگری هم قضایا نگاه کند و سئوالات خود را به خاطر شفاف‌سازی و نه دلسردی مدیران مطرح کند.
جملاتی از قبیل: نباید باعث دلسردی تولیدکنندگان شویم، تخریب است، متاسفانه به درستی معرفی نشده ، به مردم نگفته‌اید و غیره برای اهالی رسانه جملات تکراری و ملالت باری است که سالهاست معنی و مفهم آن به غیر از سواد رسانه‌ای کم مدیران یا فرار رو به جلو آنهاست که چرا که مدیری نمی‌خواهد خاطر عزیزش در مواردی مکدر شود.
اگر حقی ناحق شده است تولید کننده ساعی و تلاشگر در جبران آن می‌کوشد و اگر همه اتفاقات قانونی است همان تولید کننده موفق بر کارنامه خود مهر تایید می‌زند و از شفافیت استقبال می‌کند.
مدیران اگر رسانه ها را با تعاریف خیالی خود تخریب نکنند؛ هرگز رسانه در صدد تخریب نیست و متاسفانه باید گفت هر کسی که تریبونی به دست می‌آورد در وهله اول آنهم بدون سواد رسانه‌ای و تخصص اهالی رسانه را مورد تفقد قرار می‌دهد که این دور از انصاف و خود تخریب رسانه است.
متاسفانه سالهاست برای تخریب رسانه‌ها با پیش پا افتاده‌ترین و نازل‌ترین استدلال‌ها صحبت به میان آمده است و حتی متولیان رسمی هم با سکوت خود بر ادامه آن صحه گذاشته‌اند و کار بجایی کشیده شده است که گاهی طعم تهدید هم به خود می‌گیرد که باعث تاسف است.
انتهای پیام/۶۰۰۰۱
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0